அணங்குகொல் ஆய்மயில் கொல்லோ கனங்குழை
மாதர்கொல் மாலும்என் நெஞ்சு.

நோக்கினாள் நோக்கெதிர் நோக்குதல் தாக்கணங்கு
தானைக்கொண் டன்ன துடைத்து.

பண்டறியேன் கூற்றென் பதனை இனியறிந்தேன்
பெண்டகையால் பேரமர்க் கட்டு.

கண்டார் உயிருண்ணும் தோற்றத்தால் பெண்டகைப்
பேதைக்கு அமர்த்தன கண்.

கூற்றமோ கண்ணோ பிணையோ மடவரல்
நோக்கமிம் மூன்றும் உடைத்து.

கொடும்புருவம் கோடா மறைப்பின் நடுங்கஞர்
செய்யல மன்இவள் கண்.

கடாஅக் களிற்றின்மேற் கட்படாம் மாதர்
படாஅ முலைமேல் துகில்.

ஒண்ணுதற் கோஒ உடைந்ததே ஞாட்பினுள்
நண்ணாரும் உட்குமென் பீடு.

பிணையேர் மடநோக்கும் நாணும் உடையாட்கு
அணியெவனோ ஏதில தந்து.

உண்டார்கண் அல்லது அடுநறாக் காமம்போல்
கண்டார் மகிழ்செய்தல் இன்று.

Goddess? or peafowl rare? She whose ears rich jewels wear,
Is she a maid of human kind? All wildered is my mind!.

She of the beaming eyes, To my rash look her glance replies,
As if the matchless goddess' hand Led forth an armed band.

Death's form I formerly Knew not; but now 'tis plain to me;
He comes in lovely maiden's guise, With soul-subduing eyes.

In sweet simplicity, A woman's gracious form hath she;
But yet those eyes, that drink my life, Are with the form at strife!.

The light that on me gleams, Is it death's dart? or eye's bright beams?
Or fawn's shy glance? All three appear In form of maiden here.

If cruel eye-brow's bow, Unbent, would veil those glances now;
The shafts that wound this trembling heart Her eyes no more would dart.

As veil o'er angry eyes Of raging elephant that lies,
The silken cincture's folds invest This maiden's panting breast.

Ah! woe is me! my might, That awed my foemen in the fight,
By lustre of that beaming brow Borne down, lies broken now!.

Like tender fawn's her eye; Clothed on is she with modesty;
What added beauty can be lent; By alien ornament?.

The palm-tree's fragrant wine, To those who taste yields joys divine;
But love hath rare felicity For those that only see!.

aNangukol aaimayil kolloa kananguzhai
maadharkol maalum-en nenju.

noakkinaaL noakkedhir noakkudhal thaakkaNangu
thaanaikkoN tanna thudaiththu.

paNdaRiyaen kootren padhanai iniyaRindhaen
peNtakaiyaal paeramark kattu.

kaNdaar uyiruNNum thoatraththaal peNtakaip
paedhaikku amarththana kaN.

kootramoa kaNNoa piNaiyoa madavaral
noakkamim moondrum udaiththu.

kodumpuruvam koadaa maRaippin nadungaGnar
seyyala man-ivaL kaN.

kataaak kaLitrinmaeR katpadaam maadhar
pataaa mulaimael thukil.

oNNudhaR koao udaindhadhae GnaatpinuL
naNNaarum utkumen peetu.

piNaiyaer matanhoakkum naaNum udaiyaatku
aNiyevanoa Edhila thandhu.

undaarkaN alladhu adunhaRaak kaamampoal
kandaar makizhseydhal indru.